yarına kaç var?

durgun bir deniz gibi ilkbaharda

asude bulutun gözlerinden taşan

akşam med-cezirleri şarkı söylüyor

maviyle iğnelenen uzak yakalarda

umudun ayakuçlarında dalgakıran

ve arkasında incecik bir acemaşiran

kırkikindilerle büyütüyor sevdayı

cümlelerin sustuğu yerde başlayan

aşka boy veren erguvan ellerin

uçlarında bir demet ada kokusu

geceye yazılan en güzel ezgi

paslı geçmişe saplanan hançer
-acımadan kanatmakta yarını-

bir nefeslik ömür gibi susuşlarında

zamanın hayata bu aymaz sarılışı

sanki kaygısız bir ölüme merhaba

ve öyle içten soruyor ki kalp atışların:

"söyle..

her sabah söyle..

yarına kaç var daha?"