dağılırken gölgeler..

önce söz mü vardı, anlam mı?

hangisi önce düştü yeryüzüne?

önce göz mü vardı, bakış mı?

hangisi önce düştü yar yüzüne?

sözler..

bin parçaya bölünmüşler

canhıraş feryatlarında ayaz gecenin

bir dağa çarpıp geri dönercesine

ardı arkası kesilmeyen harf çığlıkları

ve yırtarcasına karanlıkları

gözleri bağlanmış sözler

yalnızlığın donanmasında yasaklı

kimsesizliğimiz gibi kederli

ne yana gideceklerini bilmezler

bilmezler, neyi basıp çiğnerler

dönencesinden süzülürken aşkın

açılır kapağı kilitli sandığın

ağulu bir kandil gibi yanar

sözler

konuşuyorum..

sözlerim birer yanık seferad ezgisi

ellerin yüzüme yakın

sanki eğilsem dokunacaksın

heceler efsunlu bir paket

sahibini yıllar sonra bulacak

ve vuracak belki ömrünü orta yerinden

eli kolu bağlanmış anlamlar

dört bir yana dağılarak

konuşuyorsun..

sızarken tenime sözlerin

terin damarda kanım

yüreğinin şarkısını içiyorum nefesinden

yasak kapı eşiğinde kollarım

uzansam kaybolmandan korkarım

ayaklarım yalın

sözlerin yalın

sözlerin cam kırıkları

acır her yanım

gözler..

iki derin bıçak yarası

ve incecikten iki sızı

gözlerin

yeryüzünün cenneti

ve durmuş yolların ardı sıra

son bakış gibi kederli

bazen çocuksu

ve ölesiye coşkulu

kimbilir neler söyler?

soramam istesem de

cesaretim tutuklu

bakıyorum..

çaresizliğimin penceresinden

bir girdaptan süzülürcesine

derinlik sarhoşluğunda yüreğim

göremez oluyorum

dilimi dağlarken gözlerin

sözsüz bir nefes sıyrılıyor canımdan

can beni terk ederken sol yanımdan

bakıyorsun..

çelikten kirpiklerin

çırılçıplak ten gibi

dolanırken ruhuma

gözlerinde söylemediklerinin sancısı

nedenler arıyorlar zamana dair

ah benim sayfalara sığdıramadığım,

hayatı ceplerine zulalamış sevdiğim!

nedeni yok ki sevmelerin

yaşamak öyle güzel geliyor ki

yaşadığını bildikten sonra

ve durabildikten sonra

ölüme uzak, sana yakın

ve yaşamak ölesiye ağır

hasret içindeyken dört yanım

cesetler..

ölüme bileylenmiş bütün ömürler

torbalanmış bileklerimde

ve paramparçayım dalgalarında

dokunduğun yeri

kanatacağımdan korkarım

ve bulduğumu kaybetmekten bir de

bulduğum çoktan kaybettiğimse

elvedataşırhermerhaba

ömre tuzak caddelerimde

sona uzak, başlangıca yakın

pürtelaş akşam vakitlerinde

yüzünü kaybetmekten korkarım

titretir içimi kalp atışların

seni bende bulmalarından korkarım

tenini saklarken sır gibi ruhumda

ve ruhunu tenime kazırken tırnaklarımla

yazmak isterim kaderi baştan, ecele inat

doğarken çığlık çığlığa kollarında

ve çekmek temize tüm hayatımı

o pürüpak avuçlarında

sonralar..

hiç olmasınlar

tıpkı öncesizliğimiz gibi

hayat fırtınasının köpüklerinde

ömürler dökülürken toprağa

birbirine teğet düşen yapraklar misali

sendeki ben, bendeki sen olmak değil

sadece "tek" olmak

dans eden gölgeler arasında

ve hapsolmak yıldızların koynuna

koparak gelip sonsuzluktan

sahipsiz iki mezar taşı gibi

sarılmak bir çınarın altında

öylesine mutlu ve yalnız

arınalım cehennemin ırmaklarında