iç gıcırtıları-III

-Tek hecelik mahur beste-

~~aşk~~

Kim o, deme boşuna...

Benim, ben.

Öyle bir ben ki gelen kapına;

Başdan başa sen.

Özdemir Asaf

Duman, camın ardındaki can...

Duman, kırmızı..

Kırmızı da duman..

Kırmızı, Duman'ın ellerini, gözlerini ve kalbini gördü..
Duman, elleriyle gördü Kırmızı'yı.. Gözleriyle sevdi.. Kalbiyle ağladı..
Kırmızı teninden soyundu.. İçini açtı.. Sözlere büründü..
Duman, Kırmızı'nın sözlerine yüzünü sürdü..
Saatler aşkı gösteriyordu.. Kapıyı çalmadan girdi aşk..
...
A şk, anlatılamayandı..
Ş üphesiz, elde olmadan, ele geçirendi..
K aderdi..
...
A cıyı
Ş ikayetsiz
K abullenmekti..
...
Kırmızı, kağıttan gemilerle dünyayı dolaştı.. Bir kuşun kanadından seyretti hayatı.. Parmakları kırmızı tomurcuklar açtı..
Duman onu hep bekledi.. Kırmızı, her sabah Duman'a koştu.. Ses çıkarmadan konuştu onunla.. Hiç duyan olmadı..
Ölesiye sevdi.. Çaresizce sevdi.. Sevilmeyi beklemeden sevdi..
Onu tanıdıktan sonra, aşka bürünmekten başka seçeneği yoktu..
Artık tüm renkleri dumandı.. Mavimsi gri, grimsi lacivert, lacivertimsi mavi..
...
Kendi gibi karanlık gece, ikisinin de üstünü örttü..
Ağlamadı Kırmızı..
Hiç şikayet etmedi..
Onun adı geceydi..
Nasılsa gidecekti..

.......