yanılgı

Günlerim mi çektiğim tespih misali avuçlarımda..

Yoksa vefasız trenler mi geçiyor tahayyülümden?

Sen misin yoksa geçip giden ömrümden?

Dilek tutamadan kayan yıldız gibi geceden..

Oysa yolcusu bile değilim ki bu istasyonun..

Dilsiz bir banktan farksız şuracıkta duruşum..

Ağırlaşıyor kucağımda işaretlerden alfabem..

Bir beklediğim de yok gelmesi gereken..

Kapıları tümden kapanmış yüzüme o trenlerin..

Üstelik sadece gidiş yönüne kesilmiş biletin..

Ayazı üşütüyor dallarımı bu acımasız gidişin..

Bir de hüzün kumaşından dikili rengi soluk entarim

Her tren geçermiş kapkaranlık tünelden

Zaman geçmez olurmuş tren geçerken

Ne diye karaya boyamışlar ki tünelin içini

Karayı sadece bir renk sanmış olmalılar

Gözlerini görmemişler ki..

"iki tren rayı gibiyiz aynı tren yolunun,

yakın olması neyi değiştirir ki son istasyonun??"